Archiwum miesiąca: czerwiec 2016

Pakiety biurowe

Microsoft
Nowe formaty zapisu stosowane w pakiecie office Microsoftu typu .docx, .xlsx, .pptx są archiwami z zawartością, kiedy zostaną uszkodzone można je odzyskać stosując prosty zabieg. Do nazwy uszkodzonego pliku należy dodać rozszerzenie .zip np. nazwaplikuzbardzoważnąpracą.docx.zip, po otwarciu archiwum ukażą się katalogi i pliki z rozszerzeniem xml, które można otworzyć choćby w przeglądarce.

LibreOffice
Bardzo dużą zaletą darmowego pakietu biurowego jest możliwość eksportu do formatu PDF, czy prezentacji do formatu Macromedia Flash SWF.
Wspomniany pakiet biurowy posiada możliwość zapisu w formatach Microsoftu tj. plików z rozszerzeniami .doc, .xls. Wybierając w menu narzędzia –> opcje –>ładuj/zapisz –>ogólne –>sekcja „Domyślny format pliku i ustawienia ODF” w linii „zawsze zapisuj jako” w którym wystarczy wybrać stosowny format zapisu, np. Microsoft word 97-2003. Można również odznaczyć okienko „Ostrzegaj przy zapisywaniu w formacie innym niż…”.

Zapisz jako…
Opcję „zapisz jako” można wykorzystać do zamiany formatu pliku. Wtedy wystarczy do nazwy pliku dodać kropkę i rozszerzenie, np. plik o nazwie „zadanie_opis_wiersza” – po słowie wiersza wpisujemy .doc i mamy dokument worda. W przypadku arkusza kalkulacyjnego do nazwy pliku wystarczy dodać .xls. Nic nie stoi na przeszkodzie by kliknąć listę rozwijaną „wszystkie formaty” czy mały trójkącik przed „Typ pliku”.

Makra
Domyślne ustawienia pakietu biurowego nie otwierają makr. By to zmienić otwieramy opcje z menu narzędzia następnie wybieramy „bezpieczeństwo”, a następnie wybieramy po prawej „ochrona makr” i wybieramy odpowiedni poziom (niski, średni, wysoki, bardzo wysoki).

Windows 10 vs Orwell

Przejście na win10 jest bezpłatne do dnia 29 lipca 2016 r. Wszystkich chętnych informuję, że w systemie jest włączona funkcja opinie i diagnostyka, której nie można wyłączyć, a jedynie zdecydować czy informacje mają być wysyłane na serwery Microsoftu w trybie pełnym lub rozszerzonym. Obecnie (październik 2015) pozostałe systemy tj. win7, win8 i win8.1 również zostały zaktualizowane tak by informować producenta systemu o działaniach podejmowanych przez użytkownika. Nadal można (4.08.2016) aktualizować systemy Windowsowe do Win10. Link ma być aktywny do 31.12.2017.


Popularność znanego systemu operacyjnego wraz z połączonymi możliwościami standardów PHP, HTML5 i JavaScriptu oznaczają koniec jakiejkolwiek prywatności w internecie.


To nawet Orwellowi się nie śniło – powieść Rok 1984 George’a Orwella


Przy aktualnym stanie techniki i co ważne – przy aktualnym stanie prawnym nie trzeba nikomu nic zakładać, wszczepiać by daną osobę inwigilować. Wystarczy zestawienie aktywności telefonicznej, mailowej, www z aktywnością karty płatniczej. Do tychże można nałożyć aktywność z serwisów społecznościowych.

Rotowanie telefonu

na przykładzie SGS2
Opisana poniżej metoda może być użyta TYLKO na własną odpowiedzialność. Sposób ten uruchamia licznik flashowań i pojawi się żółty trójkąt przy uruchomieniu w trybie recovery.
1. Pobierz z google play aplikację SuperSU-v1.04.zip na zewnętrzną kartę pamięci.
2. Wyłącz telefon
3. Na wyłączonym telefonie wciśnij i przytrzymaj jednocześnie przyciski VOLUME UP + HOME + POWER. Poczekaj do pojawienia się ekranu. Telefon uruchomi się w trybie recovery.
4. Przyciskiem zwiększania/zmniejszania głośności wybierz opcję „apply update from external storage” zatwierdź przyciskiem zasilania. Wybierz SuperSU-v1.04.zip i zatwierdź
5. Restart telefonu

Instalacja apk na przykładzie Terminal emulator
1. Pobierz z google play aplikację Terminal Emulator for Android.
2. Nadaj uprawnienia – terminal emulator powinien być na liście aplikacje w SuperSu.
3. Wpisz mount by sprawdzić co i jak jest zamontowane w systemie.
4. W uruchomionym Terminalu wpisz komendę „su” potwierdzając enterem): pojawi się znak „#” oznaczający uprawnienia roota
5. Przemontuj system do zapisu „mount -o remount,rw -t ext4 /dev/block/mmcblk0p1 /system”, w miejsce ext4 i mmcblk0p1 wpisać odczytany w pkt 3 system plików i właściwą nazwę partycji.

UWAGA:
Nieprzemyślane operacje na prawach administratora uszkodzą telefon.

Hasła w mozilli

W programach mozilli (firefox i thunderbird) też można zresetować hasła. Programy te zawierają kontener haseł, który można zamknąć hasłem głównym, ale jak się zapomni hasła głównego to jest kłopot. Trzeba wywołać konsolę błędów z menu narzędzia i w polu kod: piszemy jednym ciągiem bez spacji openDialog(„chrome://pippki/content/resetpassword.xul”) wyświetlone zostanie ostrzeżenie o usunięciu haseł i certyfikatów. Potem trzeba na nowo wpisać hasła do poczty czy do przeglądarki.

/edit 2021/
na podstawie supportu mozilli

W pasku adresu przeglądarki Firefox wprowadź następującą lokalizację:
chrome://pippki/content/resetpassword.xhtml
Enter
Zresetuj

Hasła w Windows

Resetowanie hasła w Windows – jeśli jest dostęp fizyczny do klawiatury to:
klikamy kolejno –>start –>uruchom lub przycisk win + r i piszemy w okienku net user, ukażą się nazwy kont w windows, później wpisując net user xxxx yyyy czyli ciąg oddzielony spacjami zmienimy hasło dla konta o nazwie xxxx.
net to program, user to opcja programu, xxxx to jakaś nazwa konta np. Administrator, user, yyyy to hasło.
Po uderzeniu w „enter” system nie zapyta o stare (istniejące) hasło, a po restarcie systemu zalogowanie się do komputera z kontem xxxx wymagało będzie wpisania hasła yyyy. Odstępy pomiędzy wyrazami to spacje. By poznać wszystkie nazwy kont w windows w okno uruchom wystarczy wpisać cmd /k net user opcja /k pozostawi owarte okno wiersza poleceń.

Windows xp home edition posiada jeszcze jedną wadę lub zaletę:
przy uruchomieniu wciśnij F8 uruchom komputer w trybie awaryjnym, pojawi się konto Administrator, którego nie ma przy klasycznym logowaniu, to konto pozwala na przejęcie całego komputera niezależnie od użytych zabezpieczeń. Należy bezwzględnie założyć mocne hasło dla tego konta.
Windows posiada także funkcję zarządzania hasłami i logowaniem, najprościej można ją uruchomić wpisując control userpasswords2 w okno uruchomień, po kliknięciu „OK” pojawi się trochę inne okno „konta użytkowników”, w którym można sterować możliwością używania lub nie haseł przy logowaniu bądź zresetować hasło. Zakładka „zaawansowane” daje jeszcze więcej możliwości, jednak możliwości te radzę przemyśleć. 😉

Zaawansowany panel sterowania (vista i win7) należy utworzyć nowy katalog i zmienić nazwę na
XXXX .{ED7BA470-8E54-465E-825C-99712043E01C} istotna jest kropka, nawiasy i numer, po zmianie nazwy ikona folderu zmieni się, zamiast XXXX można użyć dowolnego wyrazu. Później – po zmianie ikony – można zmienić całą nazwę łącznie z numerem.

Win10
niestety i ten system pozostawia wiele do życzenia, posiadając dysk naprawy systemu wystarczy w konsoli zmienić na inną nazwę pliku „c:\windows\system32\utilman.exe” i skopiować plik cmd poleceniem „copy c:\windows\system32\cmd.exe c:\windows\system32\utilman.exe”. Po restarcie systemu klikamy ikonę ułatwień systemu i cały system mój :-). Jak zaradzić? Szyfruj dysk, bo blokada w biosie pomaga, ale tylko na chwilę.

Aktualizacja

Każdy użytkownik systemu Windows musi pilnować aktualizacji i zabezpieczyć komputer przed niechcianymi, niepożądanymi aplikacjami i użytkownikami. Brak tych aktualizacji oznacza poważne kłopoty choćby przy wykonywaniu przelewów bankowych. Kiedy w komputerze nie ma znaczących danych, to zawsze można system przeinstalować. Jednak zawsze znajdą się dane warte ochrony. Praca w znacznym stopniu polega na ratowaniu zainfekowanych systemów windows, bądź jego aktualizacji bo najczęściej są one nieaktualizowane lub robione jest to niedbale, ufając, że „windows update” załatwi wszystko.

Proponuję następującą procedurę:

Pilnujemy aktualizacji – nie jest ważne jaki to system i programy. Do pilnowania aktualizacji (windows) polecam użyć programu secunia PSI.
Odinstalować wszystkie programy, które nie są potrzebne, jeżeli jest potrzebny program (sporadycznie) instalujemy najnowszą wersję – wykonujemy pracę – usuwamy program z komputera.
Wszystkie pozostałe aktualizujemy zaczynamy od systemu operacyjnego w tym (framework windows np. używając programu netfx_setupverifier, cleanup_tool i dotNetFx35setup) oraz
1. pakiet-(y) office,
2. oprogramowanie Java, Adobe reader, flash, itp.,
3. oprogramowanie innych firm np. do synchronizacji i aktualizacji telefonów komórkowych,
4. program anty – wirusowy, szpiegowski, itp.

Ważną rzeczą są aktualizacje przeglądarek i programów pocztowych. Trzeba pamiętać również, że z oprogramowania korzystają takie urządzenia jak: karta grafiki, sieciowa, muzyczna, chipset, routery, drukarki, skanery, kamery, aparaty cyfrowe, telefony, itp. Aktualizację płyty głównej, jej komponentów ułatwia program SlimDrivers.

Hasła: jeśli zajdzie konieczność podania hasła przez telefon czy pocztę – to po uruchomieniu natychmiast zmieniamy otrzymane hasło.

Uwaga: nie jest możliwe utrzymanie bezpieczeństwa na nielegalnym systemie operacyjnym.

Przestrzeń lub plik wymiany

Przestrzeń to zwykle osobna partycja na dysku. W linuksie jest, ale być nie musi, może być plik wymiany tak jak w windows. Jeśli jest 2GB RAM-u, to plik wymiany praktycznie jest nie potrzebny – zakładam, że użytkownik nie gra i używa komputera do poczty internetu. Ale na wszelki wypadek można mieć podzielony dysk z partycjami logicznymi, na której możemy ustawić np. 4GB dysk, który będzie służył jako partycja wymiany, wystarczy wskazać przy instalacji, jeśli nie, to wyskoczy dodatkowe okno informacyjne czym to grodzi – mnie ta groźba nie spełniła się (jeszcze).

Jak założyć plik wymiany:

Plik wymiany można stworzyć choćby programem „dd” np. 2GB
dd if=/dev/zero of=/katalog/swap bs=1M count=2048
mkswap /katalog/swap
swapon /katalog/swap
wpis do fstab /katalog/swap swap swap defaults 0 0

Opis:

program dd tworzy plik o wielkości 2 GB, mkswap tworzy plik wymiany z utworzonej przestrzeni dysku przez program dd, swapon włącza plik wymiany, nie jest potrzebny restart. Można podglądnąć choćby monitorem systemu.

Przestrzeń wymiany.

Trzeba uruchomić jako administrator „blkid” i numer etykiety wpisać do fstab np. „echo UUID=f7feaa16-35a6-4091-b434-0b960963fb45 /dev/sdxx swap swap defaults 0 0 >> /etc/fstab”. Po co to robię? Dostosowuję nowy system do swojego układu w komputerze, za to nie kasuję całego dysku tylko po to by mieć nowy system, który być może po miesiącu wyrzucę. (w miejsce xx wpisujemy właściwy numer partycji).

Linux obok Windowsa

Chcąc wypróbować inne systemy operacyjne niż Windows, trzeba spełnić kilka warunków, które pozwolą na dowolne formatowanie, instalowanie, ustawianie i kasowanie innych systemów operacyjnych zachowując dotychczas używany Windows.

Dysk, trzeba go podzielić na partycje, maksymalnie mogą być cztery, jeśli jest duży, to robimy trzy parytcje podstawowe i jedną logiczną, a na logicznej tyle dysków ile się chce.
Uwaga, jeśli mamy duży dysk z jedną partycją na której jest Windows to trzeba ten dysk zmniejszyć za pomocą odpowiedniego oprogramowania, a o tym innym razem.
Wyjaśnienie
Decydując się na inny, nowy, lepszy i bezpieczniejszy OS warto zostawić sobie furtkę, by w razie kiedy się nie spodoba nowość, móc wrócić do jedynego najukochańszego systemu. Jednak duży nakład pracy może zniechęcać, bo znowu mam wgrywać wszyskie uaktualnienia i sterowniki to sobie dam spokój. Dlatego osobna partycja daje możliwość testowania tak długo, jak się chce, bez kasowania.
Na początek wystarczy zrobić miejsce na dysku ok 30-50 GB na jeden OS, wszystko jedno czy jest to partycja podstawowa czy rozszerzona. Startujemy z płyty. Instalator kiedyś był prosty (teraz jest różnie) natępnie kolejno wybieramy opcje tj. język systemu i klawiatury. Kiedy pojawi się ekran z możliwością wyboru gdzie zainstalować system, polecam wybrać opcję indywidualny układ. Następnie należy wskazać zwolnione miejsce i instalować dalej. Jednak w tym miejscu wybiera się opcje, które rzutują na całą pracę w już zainstalowanym systemie. W większości przypadków pozostawienie domyślnych opcji spowoduje szybkie i bezproblemowe zainstalowanie systemu. Należy pamiętać, że dysk i partycje są inaczej oznaczone niż w Windows: dysk /dev/sda, partycja /dev/sda1. W uruchomionej dystrybycji live wystarczy wpisać fdisk -l, i lub mount, wtedy można zobaczyć jak nazywane są dyski i partycje w linuxie.

MBR
W sumie to o te pierwsze 512 bajtów dysku rozbijają się wszyscy początkujący. Microsoft nigdy nie raczył zauważyć innych systemów i nie zaktualizował swojego instalatora tak by ten sprawdził czy na dysku są inne systemy operacyjne. Kiedy się coś nie powiedzie – a tak jest najczęściej – wtedy instalator windowsa zamazuje bez pytania MBR (master boot record). W Linuksie jest możliwość zrobić sobie kopię MBR i potem można prawie wszystko 🙂

po pierwsze primo 😉 przed jakąkolwiek zmianą np. dzieleniem dysku, zmniejszaniem partycji itd. uruchamiamy komputer z płyty live linuxa wykonujemy kopię MBR zapisujemy np. na USB i wtedy zaczynamy.

kopia MBR
dd if=/dev/sda of=/dowolny/katalog/MBR bs=512 count=1
przywracanie MBR
dd if=/dowolny/katalog/MBR of=/dev/sda bs=512 count=1
dd – to program, if, of – to opcje, bs – rozmiar bloku danych, count – ilość
w większości przypadków dysk C: to /dev/sda, a dysk D: to /dev/sdb, ale nie zawsze i lepiej to sprawdzić komendami fdisk czy mount.

Teraz można instalować i testować ile się chce i jak długo chce. Skasować dane czy sformatować partycję można w każdej chwili, na każdy system plików. Można Windowsem używając diskmgmt.msc bądź programem gparted – jest także wersja dla windows. W przypadku gdy nieopatrznie zostanie włożona do napędu płyta instalacyjna windows, która skasuje MBR, uruchamiamy komp ponownie z płyty live, teraz trzeba poszukać USB i przywracamy oryginalny MBR, restart … i tyle. 🙂

Grub
Mam dysk na którym istnieją obok siebie windows z ubuntu. Ponieważ nie zrobiłem kopii MBR według instrukcji powyżej, to by przywrócić możliwość startu dla obu systemów np. po formacie i czystej instalacji Windows. W żadnym wypadku nie formatujemy ani nie instalujemy na nowo (partycji) na której jest Ubuntu. Wystarczy uruchomić płytę live lub dysk usb, po uruchomieniu w terminalu wykonujemy następujące komendy

Ubuntu:
sudo fdisk -l (pokaże jakie dyski i partycje są w systemie)
sudo mkdir /mnt/root (tworzy katalog)
sudo mount -t ext4 /dev/sdaX /mnt/root (montuje system ext4 lub inny ext3, ext2 gdzie nr sdaX odczytany fdiskiem)
sudo mount -t proc none /mnt/root/proc (tworzy wirtualny system plików)
sudo mount -o bind /dev /mnt/root/dev (tworzy niezniszczalne linki)
sudo chroot /mnt/root /bin/bash (zmiana katalogu głównego)
grub-install /dev/sda (instaluje gruba na dysku)
update-grub (tworzy plik konfiguracyjny)

Fedora:
# mount /dev/sda1 /mnt
# mount –bind /proc /mnt/proc
# mount –bind /dev /mnt/dev
# chroot /mnt
#grub-install /dev/sda lub #grub2-install /dev/sda
#grub2-mkconfig -o /boot/grub2/grub.cfg

Ubuntu

Pierwsze (trzy) kroki dla przechodzących (rezygnujących) z Windows
Na początek wystarczy poczytać tutaj, zobaczyć jak wygląda demo systemu, czy odwiedzić forum, zawsze do dyspozycji jest Wikipedia ubuntu czy Pomoc ubuntu.

Pierwszą czynnością na forum powinno być przeczytanie regulaminu.
Drugą czynnością jest użycie opcji „szukaj” prawie na 100% już ktoś spotkał podobny problem.
Trzecią czynnością może być, ale nie musi napisanie maila do mnie z problemem najlepiej ze zrzutem ekranu – by wysłać wystarczy wybrać kontakt w menu.

1. Jak korzystać z oprogramowania ubuntu czyli odpowiednik „dodaj/usuń programy” z windows. Poniżej „Unity” czyli powłoka systemowa dla Gnome stworzona przez Canonical Ltd. dla Ubuntu. System może mieć różne powłoki i można je przełączać np. Lxde, Xfce, Openbox, Mate-desktop.
2. korzystanie z panelu głównego – brak odpowiednika w windows starszym niż win8. Po kliknięciu pierwszej ikony u samej góry dostajemy następujące menu.
3. Instalacja odpowiednika Gadu-Gadu. Jest oczywiście wersja GG dla Linuxa.

Ubuntu 12.04 LTS (long term support) jest prostsze w instalacji w stosunku do instalatora fedory. O wydaniu i utrzymaniu licencji można poczytać tutaj. Pobieranie tutaj, ale jak pojawi się wersja 14.04 LTS

Te wypociny w punktach można zastąpić wirtualizacją, ale to osobny temat.

Ubuntu 16.04 LTS
dystrybucja jest dostępna od kwietnia 2016 – wsparcie przez pięć lat. Aktualizację wykonałem (sierpień 2016) poprzez kliknięcie przycisku zainstaluj w oknie „update-managera”. Na wszystkie pytania instalatora odpowiedziałem tak, tzn. automatyczny restart usług, wymiana plików konfiguracyjnych, usunięcie starych programów, bibliotek, kerneli. Całość trwała ok. 45 min. przy prędkości internetu Zrzut ekranu z 2016-08-12 12-06-24
Moje pliki i dokumenty są na miejscu.